The Limbic Imprint - In Polish (Ślad Pamięciowy w Układzie Limbicznym)

Dlaczego jest to istotne, aby zrozumieć jak ważny jest zdrowy, szczęśliwy okres ciąży oraz poród? Dlaczego tak ważnym jest zrobić wszystko, aby wyeliminować traumę narodzin z sali porodowej? Czy ma to na nas wpływ? Jaki?

Ma na nas wpływ, i to ogromny. Noworodek, długo przed dniem narodzin,

podczas porodu i zaraz po porodzie, jest niezwykle czułą istotą- bardziej

czułą aniżeli będzie kiedykolwiek podczas swojego dorosłego życia. Nie

tylko jest w stanie doznawać odczuć i emocji, ale również zachowuje je w

pamięci. Nasze pierwsze wrażenia pozostają z nami do końca życia, na dobre

czy na złe. Dwadzieścia pięć lat badań i nauki w dziedzinie psychologii

prenatalnej pokazuje, bez cienia wątpliwości, bezpośredni związek między

tym w jaki sposób przyszliśmy na świat, a podświadomymi zachowawczymi i

emocjonalnym wzorcami jakimi posługujemy się podczas dorosłego życia. Jest

to spowodowane mechanizmem zwanym „śladem pamięciowym w układzie

limbicznym”.

Jesteśmy obeznani z podstawowymi funkcjami przy programowaniu naszych

telewizorów, aparatów fotograficznych czy komputerów.... Wyobraź sobie

że twój telewizor zostaje nastawiony na maksymalny kolor niebieski, wtedy,

nie ważne jaki program pokazuje się na ekranie, wszystko będzie bardzo

niebieskie; lub jeśli obraz zostanie przyciemniony – stanie się to samo – nie

ważne jak jasny jest wizerunek, na ekranie ukaże się bardzo ciemny!

To samo dzieje się z nami, ssakami, działa ten sam mechanizm: ślad limbiczny.

Mechanizm ten używany jest celowo od tysięcy lat do trenowania zwierząt:

słoni, wielbłądów, koni, cyrkowych niedźwiedzi - by służyły człowiekowi. Na

przykład, słoniątko jest rutynowo przywiązywane na łańcuchu do pala wbitego

w ziemie. Zwierzę walczy zaciekle przez parę dni, aż w końcu zaprzestaje. Gdy

podrasta, i choć jest już w stanie wyrwać pal z ziemi, nie robi tego. Nawet nie

próbuje...

Aby lepiej zrozumieć w jaki sposób działa “limbiczny ślad” spójrzmy na

podstawową strukturę naszego mózgu. Na czubku kręgosłupa znajduje się

segment zwany gadzim mózgiem. Jest on odpowiedzialny wyłącznie za

fizjologiczne funkcje ciała. Jest to część mózgu która działa, na przykład,

podczas gdy osoba zapada w komę– podstawowe funkcje fizjologiczne ciała

kontynuują swoją pracę.

Istnieje też kora mózgowa, zwana szarą materią, odpowiedzialna za nasz system

mentalny. To ta część, którą my popularnie nazywamy „mózgiem”- część

odpowiedzialna za logiczne funkcje - jak myślenie, kalkulowanie, planowanie,

organizowanie....

Trzecią częścią mózgu jest system limbiczny, odpowiedzialny za emocje,

odczucia, przeżycia, doznania.

Ślad pamięciowy w układzie limbicznym zostaje utworzony w części mózgu,

która nie jest bezpośrednio połączona z korą mózgową, odpowiedzialną za

pamięć kognitywną. Podczas ciąży, porodu, i wczesnego dzieciństwa, system

limbiczny rejestruje nasze wszystkie uczucia i doznania, bez tłumaczenia ich na

język kory mózgowej, ponieważ ta nie jest jeszcze rozwinięta. Ta pamięć żyje w

ciele do końca naszego zycia, nie ważne czy jesteśmy tego świadomi, czy nie.

Przybywamy na ten świat szeroko otwarci na otrzymywanie miłości. Jeśli

otrzymamy ją jako pierwsze pierwotne doświadczenie na tym świecie, w

naszym systemie nerwowym zostaje utworzony limbiczny ślad – zostajemy

“zaprogramowani” niepodważalnym prawem do istnienia. Podczas gdy jesteśmy

trzymani w kochajacych ramionach naszej matki, gdy posilamy się mlekiem z

jej piersi, gdy widzimy radość w oczach naszego ojca, dostarczone nam zostaje

naturalne poczucie rozkoszy i bezpieczeństwa; i nastraja cały świat wokół,

czyniąc go odpowiednim miejscem dla nas.

Jeśli nasze pierwsze wrażenie przebywania w ciele nie jest wrażeniem pełnej

miłości, lecz przestrachu, bólu, lub samotności, wtedy właśnie to pierwsze

wrażenie odbija się jako ślad w systemie limbicznym, i zastępuje uczucie

miłości. Natychmiast zostaje zakodowane w naszym układzie nerwowym

jako „strefa bezpieczeństwa”, w miejsce doznań miłości i czułej opieki, nie

ważne jak bolesnym, frustrującym czy niechcianym uczuciem jest naprawdę.

W przyszłości, jako dorośli, nieświadomie, automatycznie będziemy odtwarzać

te same warunki które utworzyły w nas pierwszy ślad podczas narodzin i we

wczesnym dzieciństwie.

Badania przeprowadzone przez pionierów prenatalnej psychologii, jak dr.

Thomas Verny, dr. David Chamberlain, czy Dr. William Emerson, pokazują

zaskakująco wysoką ilość fizjologicznych dolegliwości oraz zaburzeń

zachowawczych jako bezpośredni rezultat traumatycznych doświadczeń w

łonie podczas ciąży, lub komplikacji podczas porodu, w tym mechanicznych

interwencji i przedawkowanych środków znieczulających.

Również, jak się okazuje, źródłem problemu, są nie tylko druzgocące rezultaty

traumy podczas samych narodzin, ale również to co następuje zaraz potem

– czyli często bezuczuciowa poporodowa opieka: brak natychmiastowego

ciepłego, delikatnego, opiekuńczego kontaktu z matką; przedwczesne

obcinanie pępowiny; mechaniczne, rutynowe obchodzenie się z noworodkiem;

obrzezanie; strzykawki; jaskrawe światła; niepokojące odgłosy....

To całe przesilenie zmysłów, wbrew logice, zostaje od razu wpisane do systemu

nerwowego noworodka jako nowa „strefa bezpieczeństwa”. Dzieje się tak

dlatego, że logiczne myślenie mieści się w innej, jeszcze nierozwiniętej

części mózgu. Tak więc osoba ta będzie podświadomie odtwarzać/przyciągać/

powtarzać te same, znieważające, krzywdzące sytuacje, lub sama zacznie

krzywdzić innych. Nawet jeśli w późniejszym życiu jej racjonalny umysł

rozpozna ten wzorzec, ślad został już utworzony w innej części mózgu, i ta nie

posiada zdolności aby zmienić go.

Według badania przeprowadzonego w 1995 roku, przez Williama Emersona,

95% wszystkich porodów w Stanach Zjednoczonych można określić mianem

traumatycznych: w tym 50% to “umiarkowana”, a 45% to „poważnie duża”

trauma. Więc dotyczy to nas wszystkich.

Urodzeni w strasznych bólach porodowych lub odrętwiali od toksycznego

znieczulenia, nałożony na nas zostaje limbiczny ślad ukierunkowując nas

na cierpienie i otępienie. Traumatyczny poród pozbawia nas naszej mocy,

i niszczy naszą zdolność do kochania, ufania, do intymności i do osiągania

naszego prawdziwego potencjału. Nałogi, niskie poczucie własnej wartości,

słaba umiejętność rozwiązywania problemów, niezdolność do współczucia,

do kochania, czy brania odpowiedzialności – wszystkie te problemy mogą być

efektem traumy podczas porodu.

Więcej informacji można znaleźć pod adresem:

www.birthpsychology.com

Zazwyczaj kobieta rodzi tak, jak sama została urodzona, również ze

względu na mechanizm limbicznego śladu. Dyktuje on to, co jej ciało wie

o procesie prokreacji. Jeśli sama rodziła się z komplikacjami, jest duże

prawdopodobieństwo, że powtórzy ten sam scenariusz. Jeśli świadomie nie

zmieni swojej limbicznej pamięci, podświadomie przekaże własną traumę

porodową swojej córce, tak jak i sama otrzymała ją od swojej matki. Pierwszy

poród jest wielkim krokiem ku uzdrowieniu, dlatego następujące porody są

zazwyczaj łatwiejsze. To jest oczywiście tylko ogólna obserwacja.

Pełne przemocy i rozlewu krwi rozdziały ludzkiej historii zostały „napisane”